Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Μέρα χαράς!

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του Μάρτη και αυτή είναι η τελευταία από τις 10 αναρτήσεις, τις οποίες είχα δεσμευτεί να δημοσιεύσω μέσα στο μήνα. Η τελευταία ανάρτηση δε θα μπορούσε να είναι πιο γιορτινή, αφού σήμερα το σπίτι μας γιορτάζει! Γιορτάζουμε τα γενέθλια των αγοριών, που μεγάλωσαν κατά έναν χρόνο ακόμη και δε θέλω να σκέφτομαι πώς πέρασαν τα χρόνια!

Από βραδύς φούσκωσα μπαλόνια και γέμισα με αυτά το δωμάτιό τους, τακτική που έχω υιοθετήσει από την Άσπα και τους κάνει πραγματικά χαρούμενους όταν ξυπνούν το πρωί.


Ετοίμασα τα σχολικά τους κεράσματα και μάλιστα με βοήθησαν να τα τυλίξουμε μέσα σε σακουλάκια με marshmallows και smarties. Ο ένας κέρασε muffins, ο άλλος μπισκότα και κατά τ' άλλα και οι δύο χαρούμενοι φορτώθηκαν τσάντες, τσαντάκια και κίνησαν για το σχολείο.


Κι αφού πέρασαν την εξώπορτα και έφυγαν για το σχολείο, έπιασα αμέσως δουλειά και στόλισα το σαλόνι με σημαιάκια, έτσι ώστε να βρουν το σπίτι γιορτινό όταν επιστρέψουν.
Η σημερινή ημέρα είναι δική τους! Αφιερωμένη στους δύο μικρούς μας ανθρώπους! Η κουζίνα θα μυρίσει με το αγαπημένο τους φαγητό κι ένα μικρό γλυκάκι με ένα κερί θα περιμένει τον καθένα.


Όπως καταλαβαίνετε, η σημερινή Παρασκευή είναι δίχως αμφιβολία Χαρασκευή!

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι! 
Καλό Σαβ/κο!


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Κάτι από Άνοιξη

Η αλήθεια είναι ότι φέτος αν και ανυπομονούσα να μπει η άνοιξη, δεν είχα ωστόσο καθόλου όρεξη αλλά και κουράγιο να αλλάξω διακόσμηση. Η νέα εποχή με βρήκε κουρασμένη και φορτωμένη με ένα σωρό υποχρεώσεις, οι οποίες μου άφηναν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Τον εκμεταλλευόμουν λοιπόν τελείως διαφορετικά και όχι διακοσμώντας το σπίτι.

Πριν λίγες ημέρες όμως έπεισα τον εαυτό μου να κάνει λίγες αλλαγές, γιατί δεν άντεχα να βλέπω άλλο ελάφια και κουκουνάρια. Κι επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, έτσι κι εγώ, μόλις έβγαλα τα ανοιξιάτικα, έκανα κέφι για ανανέωση.

Το πρώτο που άλλαξε ήταν το ξύλο που κρέμεται σε έναν από τους τοίχους του σαλονιού. 



Το στόλισα με τα χάρτινα λουλούδια που είχα φτιάξει πέρυσι για το στεφάνι της κουζίνας. Ένα απλό ξύλο είναι κι όμως καταφέρνει να μεταμορφώσει μια ολόλευκη επιφάνεια.


Επιτέλους τα μουντά χρώματα έκαναν χώρο για να πάρουν τη θέση τους τα πιο έντονα και ζωηρά. Φέτος παρατήρησα ότι έχω μια αδυναμία στο κίτρινο. Είναι τόσο φωτεινό!


Αγαπημένη μου γωνιά είναι εκείνη με τις πολύχρωμες κάρτες. Αγαπώ την αντίθεση του λευκού με όλες αυτές τις χρωματικές λεπτομέρειες στις κάρτες. Στη γωνιά προστέθηκε και ένα κλαδί με κεραμικά κρεμαστά λουλούδια.


Και φυσικά τα φρέσκα λουλούδια... Ένα μικρό μπουκέτο δε λείπει ποτέ από το τραπέζι. 
Θυμάμαι όταν βγαίναμε βόλτα με την μαμά μου στο αγαπημένο μας εμπορικό κέντρο, πάντα τη στιγμή που φεύγαμε κάναμε μία στάση στο κατάστημα με τα λουλούδια. Απορούσα τότε - ως κλασική 15χρονη - πώς έβρισκε τόση χαρά σε ένα μπουκέτο με λουλούδια ή σε ένα μικρό φυτό. Τώρα την κατανοώ απόλυτα εκείνη την ανάγκη της. Απόλυτα!


Τα άνθη με γεμίζουν χαρά και ευφορία. Μου ανεβάζουν τη διάθεση και χαίρομαι να τα παρατηρώ στο βάζο. Θα ήθελα πολύ να έχω κήπο και να περιποιούμαι τα φυτά μου μα δεν έχω, οπότε περιορίζομαι στο να χαίρομαι τα λιγοστά φυτά στο μπαλκόνι μας και τα λουλούδια στα βάζα.

Έτσι και το ξύλινο κουτί που μου έφερε πέρυσι ο Ανδρέας, στολίστηκε και φέτος με φρέσκα λουλούδια.


Όσο για το μικρό τραπέζι στο σαλόνι, κατάφερα να το κρατήσω στολισμένο. Στην επιφάνεια του τραπεζιού αυτού συνήθως επικρατεί χάος. Κάθε πρωί το αδειάζω από περιττά αντικείμενα, το χαίρομαι για ένα δίωρο και μέχρι το βράδυ είναι πάλι γεμάτο με ό,τι περνάει από το μυαλό σας! Μέσα σ' όλα όμως, καταφέρνει να στέκεται όρθιο κι ένα ροζ κερί. 


Πριν το τέλος αυτής της ανάρτησης, θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την ανταπόκρισή σας στην προηγούμενη ανάρτηση και για τα υπέροχα μηνύματα και σχόλια που έλαβα σχετικά με το νέο μου ξεκίνημα! Είστε καταπληκτικοί! Με συγκινήσατε ειλικρινά και με γεμίσατε χαρά. Θα σας ευχαριστώ ξανά και ξανά, θα παίρνω δύναμη για τη συνέχεια και φυσικά θα σας ενημερώνω για κάθε νέα δημιουργία.

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι! 

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Wood and Stone by Lts

Εδώ και λίγο καιρό συνέβη κάτι πολύ όμορφο, το οποίο είναι πια καιρός να μοιραστώ μαζί σας!
Οι πέτρες που με τόση αγάπη "αγκαλιάσατε", η δημιουργική μου αυτή διάθεση, που τόσο απλόχερα στηρίξατε με λόγια ενθαρρυντικά και σας ευχαριστώ ξανά και ξανά γι αυτό, οι πέτρες λοιπόν είναι πια διαθέσιμες στο JamJar



Επιτέλους κατάφερα μετά από αρκετή δουλειά και ξενύχτι, να στήσω εκεί το μικρό μου e-shop και να θέσω όλες μου τις δημιουργίες στη διάθεση όσων ενδιαφέρονται! Το ονόμασα Wood & Stone by Lts, γιατί δε ζωγραφίζω μόνο πέτρες πια, αλλά και ξύλο. Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα και μετατρέποντας σε πράξη όλες τις ιδέες που είχα στο μυαλό μου, κατάφερα να ζωγραφίσω μικρά ξύλινα στολίδια, αρχικά για το δικό μας σπίτι. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό, οπότε και αποφάσισα να τα μοιραστώ μαζί σας.


Έτσι λοιπόν, στο μικρό e-shop θα βρείτε, πέρα από κάποιες πέτρες, και ξύλινα στολίδια σε σχήμα καρδιάς.


Αλλά και σε σχήμα αστεριού, για τα δικά σας αστέρια...


Θα βρείτε επίσης λατινικά ξύλινα γράμματα, ζωγραφισμένα στο χέρι.



Δοκίμασα την πρώτη φορά να ζωγραφίσω τα αρχικά των αγοριών και το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ, ειδικά όταν είδα τα γράμματα κρεμασμένα στο δωμάτιο τους. Έτσι αποφάσισα να τα εντάξω στα προϊόντα του e-shop.



Τέλος, θα βρείτε και μία ξύλινη πινακίδα, την οποία αγαπώ πολύ. Μια μικρή ταμπελίτσα με τα λόγια του Πίτερ Παν, για τα αγόρια που θέλουν να μείνουν για πάντα παιδιά. 


Οι ταμπελίτσες αυτές έχουν γίνει η αδυναμία μου, οπότε σκοπεύω να ετοιμάσω αρκετές ακόμη...


Αυτά κι άλλα πολλά θα δείτε στο Wood & Stone by Lts. Και λέω "κι άλλα πολλά", γιατί οι ιδέες μου είναι πολλές, οπότε με κάθε ευκαιρία θα προσθέτω και κάτι ακόμη στα προϊόντα του καταστήματος. Φυσικά είμαι στη διάθεσή σας για κάθε απορία, ερώτηση, πληροφορία ή ακόμη και για ειδική παραγγελία. Και φυσικά σας ευχαριστώ για μια φορά ακόμα...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα φίλοι αγαπημένοι!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017

Ράβε ξήλωνε ή απλά μάθε να ράβεις

Έχω ένα σημείο στο σπίτι όπου αποθηκεύω όλα τα υλικά για τις κατασκευές. Με το πέρασμα των χρόνων έχω μαζέψει διάφορα αντικείμενα, τα οποία αυξάνονται συνεχώς, αφού προφανώς μαζεύω πιο γρήγορα, από ότι κατασκευάζω. 

Μέσα σ' όλα αυτά έχω και είδη ραπτικής, παρόλο που δεν μπορώ να πω ότι τα καταφέρνω καλά στο συγκεκριμένο τομέα. Η ραπτική ωστόσο πάντα με γοήτευε. Η πρώτη μου επαφή μαζί της έγινε στη Γερμανία, όπου στο πλαίσιο των απαραίτητων μαθημάτων μας ήταν και τα οικοκυρικά. Εκεί λοιπόν είχα μια πρώτη επαφή με τη ραπτομηχανή και θυμάμαι μάλιστα ότι είχα ράψει ένα μαξιλάρι σε σχήμα γάτας για το δωμάτιό μου, αλλά και μια κόκκινη ποδιά μαγειρικής. Ναι κόκκινη!


Από τότε δεν ασχολήθηκα ξανά. Η μαμά μου κάποια στιγμή φρόντισε να δωρίσει στις κόρες της από ένα μικρό βαλιτσάκι ραπτικής, με τα απολύτως απαραίτητα. Το βαλιτσάκι ήταν όμορφο, προφανώς για να είναι δελεαστικό, ενώ το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: μάθετε έστω να καρικώνετε μια τρύπα! Είναι βλέπετε και η γενιά των μαμάδων μας που ήξεραν να τα κάνουν όλα καλά! Με έναν μαγικό τρόπο μαγείρευαν νόστιμα, δούλευαν, είχαν το σπίτι καθαρό, κεντούσαν όσο το κέικ ψήνονταν στο φούρνο, έπλεκαν με βελόνες αλλά και με τσιγκελάκι, καρίκωναν και όποτε υπήρχε υπήρχε χρόνος εμφάνιζαν μια ραπτομηχανή και γάζωναν κουρτίνες. Έκαναν και πολλά άλλα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να μας πιάσει κατάθλιψη πρωινιάτικα...


Εγώ και η αδερφή μου λοιπόν, το πήραμε το μήνυμα και ναι, ένα κουμπί μάθαμε να ράβουμε, να καρικώνουμε κάλτσες και φυσικά να μπαλώνουμε τις φόρμες των αγοριών, που καθημερινά εμφανίζονται με νέα τρύπα. Ωστόσο το θέμα της ραπτικής δεν το πήρα ποτέ ζεστά, αν και πάντα ζήλευα όλα αυτά τα όμορφα αντικείμενα που μπορεί να κάνεις να φτιάξει με τη ραπτομηχανή και φυσικά, δε χρειάζεται να αναφέρω καν πόσες φορές θα μου ήταν χρήσιμες οι γνώσεις, αν τις είχα... Έχω μαζέψει μάλιστα και διάφορα κομμάτια υφασμάτων, τα οποία είναι μεν πολύ όμορφα, όμως οι περιορισμένες γνώσεις μου δεν μου αφήνουν περιθώριο για πολλά πειράματα.



Γι αυτό λοιπόν, όταν πληροφορήθηκα για το πρώτο διαδικτυακό σεμινάριο ραπτικής στα ελληνικά ενθουσιάστηκα! 
Είμαι σίγουρη ότι το ftiaxto.gr είναι γνωστό στους περισσότερους από εσάς και όσοι το γνωρίζετε, τότε σίγουρα θα γνωρίζετε και τις δημιουργούς τους, τη Βάλια και την Ελίνα. Οι δυο τους λοιπόν αποφάσισαν να μοιραστούν το ταλέντο τους, αλλά και τις γνώσεις τους στον τομέα της ραπτικής μέσω του σεμιναρίου "Μάθε να ράβεις με τη ραπτομηχανή σου". 


Παρακολούθησα ήδη τα πρώτα μαθήματα και με κέρδισαν αμέσως, αφού εκτός του ότι είναι πολύ κατανοητά, είναι και τα κορίτσια που έχουν χιούμορ και κάνουν πιο πιπεράτες τς παρουσιάσεις τους με τις περιγραφές τους. Αυτό το είχα καταλάβει ήδη παρακολουθώντας το promo video του σεμιναρίου και χάρηκα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν θα είναι ένα στεγνό και απρόσωπο σεμινάριο. Ε με ξέρετε τώρα, θέλω χρώμα και μπρίο και χαμόγελα και σκέρτσα, αλλιώς βαριέμαι εύκολα... 


Επειδή λοιπόν οι καλές δουλειές και οι δημιουργικές προσπάθειες είναι όμορφο να μοιράζονται, έτσι κι εγώ σας παρακινώ να ρίξετε μια ματιά, να ενημερωθείτε κι ίσως τελικά γοητευτείτε κι εσείς από την ιδέα του σεμιναρίου, το οποίο φυσικά μόλις το ξεκινήσετε, θα μπορείτε να το δείτε ξανά και ξανά, όσες φορές θέλετε και όποια στιγμή θέλετε. Ε ναι παιδιά, γιατί το πώς περνάω την κλωστή στη ραπτομηχανή ή το πώς γεμίζω τη μασουρίστρα, τα έχω δει από δύο φορές... Ψέματα να πω;

Και τώρα τι κάνω; Τώρα συνεχίζω να παρακολουθώ και ευελπιστώ ότι με περισσότερα από 25 ολιγόλεπτα βιντεάκια, με πολλές χρήσιμες συμβουλές, με πολλές ιδέες και με την απαραίτητη στήριξη από τα δύο κορίτσια, θα καταφέρω κάποια στιγμή να φτιάξω τις δικές μου μαξιλαροθήκες ή τα δικά μου νεσεσέρ κι αν μάλιστα κάποια στιγμή καταφέρω να περάσω και φερμουάρ, ε τότε θα μιλάμε για την απόλυτη επιτυχία!


Ελπίζω λοιπόν η ανάρτηση αυτή να έχει κάποια στιγμή συνέχεια και μάλιστα με δικές μου δημιουργίες...

Καλημέρα φίλοι αγαπημένοι, φτάσαμε ήδη στα μισά της εβδομάδας!


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook