Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Απολαύστε...

Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα προγραμματίζεις, αυτό είναι πια επιβεβαιωμένο. Έτσι και η δική μας καθημερινότητα, διαταράχθηκε από τον ξαφνικό χαμό ενός αγαπημένου θείου. Ο αδερφός της μαμάς μου, ξαφνικά, έφυγε... Και παρότι δεν ήταν μικρός, μα ούτε και μεγάλος, παρότι είχε προβλήματα υγείας, παρότι παρότι παρότι, έφυγε και ήταν απρόσμενο. Μεσάνυχτα πήρα την μαμά μου από το αεροδρόμιο με σφιγμένο στομάχι και ξημερώματα ταξιδέψαμε μέχρι το πατρικό της για να τον αποχαιρετήσουμε. Συνάντησα όλους τους αγαπημένους μου συγγενείς - που 'χα καιρό να τους δω - κι ήταν τα πρόσωπά τους γκρίζα και παραμορφωμένα από το κλάμα και τον πόνο. Σμίξαμε πάλι όλοι εκεί, στα όμορφα μα και στα δύσκολα κι ήταν τα συναισθήματα ανάμεικτα. Δεν έλειψε το δάκρυ, ούτε και το γέλιο. Θυμηθήκαμε τα λόγια του, τις συνήθειές του, τα καμώματά του, είδαμε παλιές φωτογραφίες και τον θαυμάσαμε νέο και όμορφο... 
Τυχερός ο θείος μου! Αγαπήθηκε πολύ! Από την γυναίκα του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Τα εγγόνια του... Μεγάλα παιδιά πια, έκλαιγαν απαρηγόρητα και δεν έφυγαν στιγμή από δίπλα του, μιλώντας του και χαϊδεύοντάς τον μέχρι το τέλος.
Ο θείος μου... Ψηλός, λυγερός, πάντα περιποιημένος, με φωνή βροντερή, αυστηρός και αυταρχικός, γινόταν βούτυρο μόλις έβλεπε τα εγγόνια του.
Τώρα είναι όλα εκεί, το πορτοφόλι του, τα τσιγάρα του, τα γυαλιά του, οι παντόφλες του, τα εργαλεία του, τα μελίσσια του, όλα εκεί, όπως τα άφησε, για να θυμίζουν το πέρασμά του.

Όμως έχω παραγγελιά από τις όμορφες ανιψιές μου - και εγγονές του - να κάνω μια "ανεβαστική" και χαρούμενη ανάρτηση και λέω να μην τους χαλάσω χατίρι.
Δεν έχω να γράψω λόγια σημαντικά, να κάνω βαρύγδουπες και σπουδαίες δηλώσεις. Έχω μόνο να μοιραστώ μαζί σας εικόνες από τα δροσερά ροφήματα και τις μικρές νοστιμιές που ετοιμάζω στην κουζίνα, ψάχνοντας τρόπους να πείσω τα παιδιά να δοκιμάσουν νέες γεύσεις, αλλά και να ικανοποιήσω την μόνιμη πείνα τους...

Η μαρμελάδα σύκο είναι από τις αγαπημένες μου και την φτιάχνει η μαμά μου κάθε χρόνο με καρπούς από τη συκιά μας. Την χρησιμοποίησα για να γεμίσω muffins και ήταν πολύ νόστιμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι υπόλοιποι δεν τα τίμησαν. Δεν αγαπούν τα σύκα όσο εγώ βλέπετε...


Για τη δίψα μας, αλλά και για να καταναλωθούν τα φρούτα που κοντεύουν να χαλάσουν, ετοιμάζω ανάμεικτους χυμούς. Ο Φαίδωνας ήπιε μονορούφι αυτόν που ήταν φτιαγμένος με φράουλες, κεράσια, καρπούζι και μπανάνα. Χρησιμοποιώ και βερίκοκα, ροδάκινα, πεπόνι, ακτινίδια και ό,τι άλλο υπάρχει στο ψυγείο.


Αυτό που λατρέψαμε όμως, είναι το αρωματισμένο νερό ή σόδα. 
Εγώ είμαι σκέτη καμήλα, δεν πίνω αρκετό νερό, ούτε καν το καλοκαίρι. Αυτός λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κατεβαίνει το νεράκι πιο εύκολα. Αρωματισμένο με λεμόνι ή λάιμ και δυόσμο, με φράουλες και μέντα, με φλούδες πορτοκαλιού ή ακόμη και με λίγο αγγούρι, γίνεται καταπληκτικό! Ξεδιψάει, δροσίζει, ικανοποιεί την ανάγκη του γλυκού, αφού αποκτά μια γλυκιά γεύση από τα φρούτα και βέβαια δεν έχει θερμίδες. 


Εννοείται ότι ο Φαίδωνας περίμενε υπομονετικά ανυπόμονα να τελειώσει η φωτογράφιση, για να δοκιμάσει και τα δύο. Τελικά προτίμησε να πιει το νερό με το λεμόνι και το δυόσμο.


Ανάγκη για γλυκό έγραψα και την θυμήθηκα! Προσπαθώ να απεξαρτηθώ πλήρως από τα γλυκά, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ψάχνω εναλλακτικούς τρόπους να ικανοποιήσω την ανάγκη αυτή και φτιάχνω διάφορα πειράματα στην κουζίνα. Μιλώντας με την αδερφή μου, μου έδωσε μια ιδέα και τελικά κατέληξα ν' ανακατεύω άπαχο γιαούρτι με λιωμένες φράουλες, μπανάνα και ελάχιστο μέλι. Έβαλα το μείγμα στις θήκες των minigugls  και κάθε μέρα τρώω ένα μικρό παγωμένο γλυκάκι, βουτηγμένο ενίοτε σε γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Ωραίο, αλλά παγωτό δεν το λες... Τέλος πάντων, την λιγούρα την παίρνει!


Και βέβαια υπάρχουν κι εκείνες οι γεύσεις που με παραπέμπουν απευθείας στο καλοκαίρι, παλιές και λατρεμένες, που με πηγαίνουν χρόνια πίσω, όπως αυτή απ' τα γεμιστά, μα και άλλες που έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ από τότε που γνώρισα τον Ανδρέα, όπως τα ψάρια.


Δεν θες πολλά το καλοκαίρι για να νιώσεις ευτυχισμένος. Ένα περιποιημένο καφεδάκι, ένα νόστιμο φαγητό, δροσερό νεράκι, ήλιο, θάλασσα, ένα βιβλίο, άντε κι ένα παγωτό. 
Όλα καλά ως τώρα, μόνο που ο ήλιος κρύβεται που και που πίσω από μαύρα σύννεφα...
Ένα μπουρίνι που ξέσπασε μετά την κηδεία του θείου μου, μου χάρισε αυτήν τη φωτογραφία, στην οποία με το ζόρι έπιασα έναν από τους κεραυνούς. Και από όλους τους συναισθηματισμούς και τα λόγια που άκουσα εκείνη την ημέρα, θα μοιραστώ μαζί σας αυτά της μαμάς μου, που μου είπε: 
"Απολαύστε την κάθε σας στιγμή. Απολαύστε τους ανθρώπους που αγαπάτε, γιατί φεύγουν και κάθε φόρα που ένας φεύγει, παίρνει μαζί του κι ένα κομμάτι της καρδιάς σου. Τίποτα δεν είναι όπως πριν..."


Ας είναι αυτό το σύνθημα για το φετινό καλοκαίρι, για κάθε καλοκαίρι, για κάθε εποχή:
"Απολαύστε"!

Καλή εβδομάδα φίλοι αγαπημένοι.


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

Καλοκαιρινή διακόσμηση και στο μπαλκόνι

Τώρα, αν πω ότι κάθομαι και απολαμβάνω το μπαλκόνι μας από την ημέρα που το φτιάξαμε και μετά... θα είναι ψέμα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν υπάρχει χρόνος και τα βράδια βρέχει και ρίχνει χαλάζι, οπότε τα μαζεύουμε όλα όπως όπως, μην τα πάρει και τα σηκώσει ο αέρας!
Τα πρωινά όμως, με τον καφέ στο χέρι, βγαίνω να κόψω τα ξερά φύλλα ή άνθη και παρατηρώ, μήπως κάποιο από τα φυτά έχει νέα μπουμπούκια. Και τα περισσότερα με ανταμείβουν με τα άνθη τους και τα όμορφα χρώματα.


Παρόλο που οι ζέστες δεν έσφιξαν ακόμη, εγώ φόρεσα και στο μπαλκόνι τα θαλασσινά του. Λίγα βότσαλα, μικρά σφουγγάρια που μάζεψα από την παραλία και αρκετά κεριά που επιπλέουν σε νερό, δημιουργούν όμορφη ατμόσφαιρα.


Έπεσα και σε κάτι όμορφες κατασκευές στο pinterest και αποφάσισα να πειραματιστώ. Γυάλινες μπάλες, γύρω από τις οποίες υπάρχει πλεγμένο σχοινί. Είδα τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να τις φτιάξει ΕΔΩ (κλικ), αλλά δεν είχα διάθεση να βάψω μπάλες μόνη μου. Θυμήθηκα αυτές τις πλαστικές που είχα δει σε μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών και αποφάσισα να τις χρησιμοποιήσω. Δυστυχώς δεν βρήκα διάφανες ή σιέλ και έτσι πήρα σε ανοιχτό πράσινο. Έδεσα γύρω τους το σχοινί με τον τρόπο που είδα στην παραπάνω παραπομπή, με την μόνη διαφορά, ότι άφησα στο κάτω μέρος κρόσσια.
Τις κρέμασα δίπλα απ' το παράθυρα, κοντά στο βάζο με τα βότσαλα.


Έδειξαν πολύ όμορφα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν ήταν περισσότερες θα έδειχναν ακόμη πιο καλύτερα. Αν βρω στα χρώματα που θέλω, τότε θα φτιάξω σίγουρα περισσότερες.
Αν ρίξετε μια ματιά ΕΔΩ, θα καταλάβετε τι εννοώ.


Το Σάββατο λοιπόν, για πρώτη φορά αποφάσισα να ανάψω όλα τα κεριά και τα λαμπάκια και αράξαμε στο μπαλκόνι. 


Η ατμόσφαιρα ήταν απόλυτα χαλαρωτική και τελικά άξιζε τον κόπο ο καιρός που αφιέρωσα για την μεταμόρφωση του μπαλκονιού. Νομίζω πως τα βράδια θα μεταφερθώ εκεί για τα καλά, με βιβλία, περιοδικά και δροσερά ποτά.


Καλή εβδομάδα σε όλους με ρυθμούς χαλαρούς, καλοκαιρινούς και όχι τρελούς! Αρκετά πια με την τρέλα της ρουτίνας. Τώρα θέλουμε μόνο την θερινή τρέλα, εκείνη που πάει πακέτο με τα όνειρα θερινής νυκτός...
Καλημέρα!

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook


Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Τέλος εποχής...

Ναι, μπορεί το καλοκαίρι να ξεκίνησε, αλλά πριν αυτό αυτό, μία σειρά από σχολικές γιορτές σήμαναν το τελείωμα της προηγούμενης περιόδου. 
Ο Φαίδωνας μετά από τρεις γιορτές, ένα ποίημα, πολλά τραγούδια και άπειρη τρέλα, πήρε το απολυτήριο από το νηπιαγωγείο του. 



Η τελευταία γιορτή, που ήταν και η μεγαλύτερη, στέφθηκε με επιτυχία και χαρήκαμε πολύ. Μαζευτήκαμε όλοι να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση βιβλίου, του κυρίου Δημόκριτου Τσουκάπα. Το βιβλίο του "Του ουρανού τα παραμύθια", ήταν ένα από τα πολλά που διαβάστηκαν, συζητήθηκαν και αγαπήθηκαν στην τάξη του Φαίδωνα. Όλη η γιορτή λοιπόν, ήταν εμπνευσμένη από το βιβλίο και ο Φαίδωνας ήταν ο Πολικός Αστέρας, το τελευταίο αστέρι της Μικρής Άρκτου, που μας δείχνει πάντα το Βορρά.

παρουσίαση βιβλίου

Η βραδιά μας βρήκε όλους στο γήπεδο του σχολείου, κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, να διασκεδάζουμε με τις όμορφες μουσικές τους σχήματος "Λέξω προς Αιθέρα" και τραγούδια εμπνευσμένα και αναφερόμενα στον ουρανό και τ' αστέρια. 


τα παιδιά δε σταμάτησαν στιγμή να χορεύουν και να τρέχουν

Μα το καλύτερο είναι, πως όση ώρα απολαμβάναμε την μουσική τους, ο Όμιλος Φίλων Αστρονομίας Θεσ/κης, έστηνε τα τηλεσκόπια και μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε κάποιους από τους πλανήτες, αλλά και την Σελήνη, η οποία ήταν πανέμορφη, μιας και είχε πανσέληνο. Καταφέραμε να δούμε επίσης τον Κρόνο και τον Άρη. 


το τηλεσκόπιο και στο βάθος η Σελήνη
Ο Φαίδωνας παρατηρώντας τη Σελήνη

Μια καταπληκτική βραδιά, που θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση μέσα μου, αφού ένας κύκλος έκλεισε εκεί, κάτω από τ΄αστέρια.
Αποχαιρετήσαμε όλοι τη δασκάλα του με ένα κοινό δώρο, αλλά και με ένα ακόμη, πιο προσωπικό, ένα μικροσκοπικό λουλουδάκι με ένα τεράστιο "ευχαριστώ" και μια σφιχτή αγκαλιά από τον Φαίδωνα προς την δασκάλα που αγάπησε...



Λίγες μέρες μετά, περάσαμε από το Δημοτικό για την εγγραφή του, πρωτάκι πια, και νομίζω πως εγώ ήμουν πιο μαγκωμένη από εκείνον, ο οποίος έτρεχε γεμάτος ενθουσιασμό από αίθουσα σε αίθουσα, παρατηρώντας τα πάντα γύρω του κι ευτυχισμένος, που το νέο του σχολείο θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το προηγούμενο!

Η περίοδος έκλεισε με την γιορτή του Ορφέα, που ήταν η πρώτη για εκείνον, με θέμα "Ξεχάστε τα γλυκά. Τρώτε υγιεινά". 



Τι ενθουσιασμός και τι ξάφνιασμα! Έβλεπα το μικρό μου αγριμάκι, που ξέρει να λέει μόνο "όχι" με πείσμα, να συμμετέχει με τόση χαρά, υπάκουο κι ευτυχισμένο! 



Υποδύθηκε γεμάτος σκέρτσο, ένα ανθυγιεινό γαριδάκι και δεν έχασε βήμα, χόρεψε, τραγούδησε, είπε το ποίημα, περίμενε με υπομονή τη σειρά του και μετά την γιορτή μας ανακοίνωσε ότι είναι πια μεγάλος! Ειλικρινά, ένιωθε τόσο περήφανος (κι εμείς μαζί του), που ήταν σαν να πήρε 10 πόντους ύψος.


Φεύγοντας πήρε μαζί του το δώρο που έφτιαξαν οι δασκάλες του, ένα υπέροχο καραβάκι με ευχές για το φετινό καλοκαίρι.



Τώρα πια, ο Ορφέας εξακολουθεί να πηγαίνει στο σχολείο του για λίγο καιρό ακόμη, ενώ ο Φαίδωνας είναι ευτυχισμένος που οι σχολικές του υποχρεώσεις τελείωσαν για τους επόμενους μήνες. 



Αχώριστος φίλος του, είναι το βιβλίο του κ. Τσουκάπα με την πολύ προσωπική αφιέρωση, το οποίο βρίσκεται μονίμως στο κρεβάτι του και μελετά τους πλανήτες και τους αστερισμούς, οραματιζόμενος την ημέρα εκείνη, που ως αστροναύτης πια, θα πετάξει για πρώτη φορά στο διάστημα!


Παρέα με αυτοκινητάκια κι αεροπλανάκια

Προς το παρόν, ο μικρός μου αστροναύτης, ετοιμάζεται ν'αποχωριστεί το πρώτο του δόντι, ενώ εγώ διαπιστώνω μέρα με την ημέρα, ότι τ' αγόρια μου μεγαλώνουν. Με χαρά και σφίξιμο ταυτόχρονα... πώς γίνεται;

Καλημέρα αγαπημένοι φίλοι. Σαββατοκύριακο και μακρύ καλοκαίρι μπροστά μας!
Το ένα και μοναδικό του 2014. Ας το χαρούμε!


Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Καλοκαιρινή διακόσμηση

Επιτέλους καλοκαίριασε και μέσα στο σπίτι. Παράλληλα με τις ντουλάπες και όλα τα συναφή, άλλαξα και τη διακόσμηση. Η αλήθεια είναι ότι φέτος το κέφι δεν υπήρχε από νωρίς, αφού ο καιρός ήταν αναποφάσιστος. Τελικά το γύρισε στο καλοκαίρι, πάντα με τα απαραίτητα απογευματινά μπουρίνια βεβαίως, οπότε η διάθεσή μου άλλαξε και μαζί της και το σκηνικό του σπιτιού μας. Τι σου κάνει ο ήλιος όμως βρε παιδί μου... Άλλος άνθρωπος!
Ξετρύπωσα την κούτα με τα θαλασσινά και άρχισα να ξεστήνω και να στήνω από την αρχή. Τα ίδια αντικείμενα με πέρυσι, αλλά τοποθετημένα και "παντρεμένα" διαφορετικά. Σαν να λέμε "άλλαξε ο Μανωλιός"...
Το πρώτο πράγμα που άλλαξα ήταν τα ριχτάρια και τα μαξιλάρια. Φέτος αποφάσισα οι θήκες να έχουν τυπωμένα μηνύματα κι έτσι προέκυψαν αυτά τα μαξιλάρια, στα χρώματα της άμμου και με έντονα γράμματα.


Το "HOME" της εισόδου, πέταξε από πάνω του τ' ανοιξιάτικα κι έβαλε τα θαλασσινά του.


Φυσικά, από την καλοκαιρινή διακόσμηση του σπιτιού, δεν έλειψαν και φέτος το βαμμένο κεραμίδι και το θαλασσινό στεφάνι. Εκεί στο πλάι, σε ένα μικρό βάζο, έβαλα λίγα αγριοκρέμμυδα που μάζεψα πριν λίγες ημέρες από τους αγρούς.


Το καλάθι, που το φθινόπωρο ήταν γεμάτο κουκουνάρια και κολοκύθες, τώρα γέμισε με πέτρες, κοχύλια και θαλασσόξυλα.


Το περσινό μόμπιλε το κρέμασα σε ένα λευκό κλαδί, πάνω από τον αγαπημένο μου καπετάνιο. Τον έχω από την βάφτιση του Ορφέα και στόλιζε την λαμπάδα του. Θυμάμαι που ο δυνατός νησιώτικος αέρας έριξε κάτω την λαμπάδα, με αποτέλεσμα ο καπετάνιος να γίνει κομμάτια. Τα μάζεψα και τα κόλλησα ένα-ένα, όμως κάποια μικρά λείπουν τελικά...


Η γωνιά όμως που αγάπησα πιο πολύ απ' όλες, είναι αυτή με τα βάζα. Έχω δει άπειρες φωτογραφίες στο pinterest και παράλληλα έχω πολύ υλικό για βάζα, αφού έχω μαζέψει κατά καιρούς βότσαλα, κοχύλια, θαλασσόξυλα, πέτρες και διάφορα άλλα από όμορφες παραλίες.
Το μόνο που μου έλειπε, ήταν λίγη άμμος, οπότε πήγαμε με τον Φαίδωνα μια βόλτα στην παραλία. Έβαλα λίγη άμμο στο βάζο κι έπειτα είδα τα αγριόχορτα στην παραλία. Έκοψα λίγα, τα κάρφωσα στην άμμο, έριξα μέσα αστερίες, κοχύλια ένα ξύλο και να το απλούστατο αποτέλεσμα...


Στα υπόλοιπα βάζα έβαλα μικρά κοχύλια από Κρήτη, βότσαλα από Λευκάδα και Κέρκυρα, αλλά και χρωματιστές πέτρες από Σαμοθράκη, τις οποίες μάζεψα πριν 20 (και βάλε) χρόνια.
Τους μικρούς αστερίες τους είχα αγοράσει πριν 2 χρόνια, με αφορμή την βάφτιση του Ορφέα και κάποιοι μου περίσσεψαν.

Τα πετραδάκια της Σαμοθράκης

Μαζί με θαλασσοφαγωμένα ξύλα, καραβάκια, κεριά και κοράλλια συνθέτουν την πιο θαλασσινή γωνιά του σπιτιού. 


Πολλά ή λίγα, υπερβολικά ή λιτά, πολύχρωμα ή λευκά, είναι όλα τα αντικείμενα αγαπημένα και μ' αρέσει να τα βλέπω τριγύρω να στολίζουν τις γωνιές του σπιτιού μας. Και τώρα που τα σχολεία τελείωσαν και ο καιρός ζέστανε, έχω λίίίγο παραπάνω χρόνο (λέμε τώρα...) αλλά και όρεξη να γευτώ ένα κρύο καφεδάκι, χαζεύοντας περιοδικά και απολαμβάνοντας τη θαλασσινή αύρα του σπιτιού. Καιρός ήταν...


Καλημέρα και καλή εβδομάδα φίλοι αγαπημένοι. Ελπίζω να περνάτε όμορφα και δημιουργικά! 

Litsa

 Επισκεφθείτε το "Home"  στο facebook