Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Muffins με βατόμουρα

Επιτέλους μπήκα στην κουζίνα για να φτιάξω κάτι γλυκό!
Εχθές είχα όρεξη και ήμουν σίγουρη ότι και τα παιδιά θα εκτιμούσαν επιτέλους κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουν συνηθίσει να τρώνε τελευταία, δηλαδή... τίποτα! Ειδικά στον Φαίδωνα μπορεί να μετρήσει και να διακρίνει κανείς και τα 206 οστά του σκελετού του... Λόγω ζέστης τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με γάλα, πίνουν μαζί ενάμιση λίτρο την ημέρα και είναι πολύ ευχαριστημένοι. Στη θέα του φαγητού δε συγκινούνται, αν όμως δουν κανένα παγωτό, σε πλησιάζουν σε χρόνο dt, οπότε δεν ανησυχώ!
Εγώ από την άλλη τρέφω τελευταία μια αδυναμία για τα κόκκινα βατόμουρα. Τα προσθέτω σχεδόν παντού, ειδικά στο πρωινό μου ή και στα παγάκια.


Έχουν γίνει και λίγο μόδα τελευταία, γιατί σου λέει είναι αντιοξειδωτικά και βοηθούν πολύ στο χάσιμο βάρους. Εκτός αυτού, είναι πλούσια σε βιταμίνη C και φυλλικό οξύ και γενικώς είναι πολύ υγιεινά.
Εμένα πάλι μου αρέσουν γιατί είναι ζουμερά, ξινά, δροσερά και νόστιμα. Κι επειδή έχω πολλά στην κατάψυξη, αποφάσισα να φτιάξω muffins. 
Πανεύκολα muffins και έτοιμα σε λιγότερο από μία ώρα.


Υλικά για 10-11 muffins:

2 αυγά
115 γρ καστανή ζάχαρη
80 ml γάλα
ξύσμα ενός λεμονιού
115 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 γρ καλά αλεσμένα αμύγδαλα
ένα κοφτό κουταλάκι γλυκού μπέικιν
50 γρ λιωμένο βούτυρο

Εκτέλεση:

Χτυπάμε καλά τα αυγά με τη ζάχαρη ν' αφρατέψουν και προσθέτουμε το γάλα με το ξύσμα λεμονιού. Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το μπέικιν και τα ρίχνουμε στο μείγμα, μαζί με τα αλεσμένα αμύγδαλα. Στο τέλος προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο. 
Χτυπάμε καλά το μείγμα κι έπειτα γεμίζουμε με αυτό τις χάρτινες θήκες των muffins, λίγο πιο πάνω από την μέση.
Ρίχνουμε λίγα βατόμουρα στην επιφάνειά τους και τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για περίπου 18-20 λεπτά. 



Είναι σχετικά άγλυκα, οπότε μπορείτε να τα πασπαλίσετε και με ζάχαρη άχνη. Φυσικά η καστανή ζάχαρη μπορεί να αντικατασταθεί από λευκή, αλλά εγώ προτίμησα την πιο light εκδοχή.



Τώρα, αν αναρωτιέστε γιατί να βάλει κανείς βατόμουρα στα παγάκια , θα έλεγα... γιατί έτσι δείχνουν πιο όμορφα και σίγουρα θα εντυπωσιάσουν τους καλεσμένους σας. Εκτός αυτού, δίνουν μια ωραία επίγευση στο νερό και πίνεται ευκολότερα. Από την άλλη, αν λιώσουν τα παγάκια και πιεις το νερό, ε, τρως και τα βατόμουρα που κάνουν καλό και στο δέρμα! Ελπίζω να σας κάλυψα...


Σας εύχομαι - λίγο καθυστερημένα - καλή εβδομάδα και σας αφήνω με την εικόνα από αυτά τα όμορφα τριαντάφυλλα που μου χάρισαν φίλοι αγαπημένοι από τον κήπο τους! 
Μοσχοβολάνε!


Καλημέρα! Δροσερή, λαμπερή, χαρούμενη καλημέρα!

Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Τα ήσυχα πρωινά

Έπιασαν οι ζέστες κι εμείς δεν πολυβγαίνουμε από το σπίτι. Θα πηγαίναμε θάλασσα, αλλά έμεινα χωρίς αυτοκίνητο, οπότε οι βόλτες περιορίζονται σε μικρές αποστάσεις, αφού είμαστε ποδαράτοι.
Εμένα βέβαια δεν με ενοχλεί και πολύ που από το πρωί δεν τρέχω να μαζέψω μια προίκα ολόκληρη για να πάμε θάλασσα σε φυσιολογική ώρα και όχι καταμεσήμερο, ούτε που μένω στη δροσιά του σπιτιού και δεν βγαίνω έξω να λιώσω πλάι στα καυτά τσιμέντα.
Από την άλλη, τα παιδιά ζητούν κυρίως τα βράδια την καθιερωμένη τους βόλτα, μόλις πέσει ο ήλιος. Προτιμούν κι αυτοί κατά τη διάρκεια της ημέρας, να δροσίζονται στο μπαλκόνι, στην μπανιέρα ή κάτω από τους ανεμιστήρες. Βέβαια μια βόλτα στη θάλασσα είναι πάντα ευπρόσδεκτη και δεν την αλλάζουν με τίποτα...


Η ζωή το καλοκαίρι γίνεται πιο αργή, νωχελική... ακόμη και "βαριά". Μετά από μια ζεστή νύχτα με πανσέληνο ας πούμε, μπορεί να νιώθεις λιγάκι δυσκίνητος ή με βαρύ κεφάλι!
Περιφερόμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν τις άδικες κατάρες - που λέει και η μαμά μου - και ειλικρινά είναι μέρες που νιώθω αργόσχολη, αφού δεν δουλεύω, μαγειρεύω κάτι γρήγορο και ελαφρύ, δεν φτιάχνω γλυκά, διαβάζω παραμύθια στα παιδιά ή ένα βιβλίο, ξεφυλλίζω κανένα περιοδικό, βλέπω παιδικά με τα αγόρια ή καμιά ταινία, παίζω με τα lego και τα playmobil μέχρι να επιστρέψει ο Ανδρέας  και αργά το απόγευμα καταλήγουμε εγώ στη Zumba και αυτοί στην παιδική χαρά.
Νιώθω σαν να έδωσα άδεια στον εαυτό μου να χαλαρώσει λίγο παραπάνω αυτό το καλοκαίρι. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα τρέχουμε πάλι...
Άλλωστε όπως έχω ξαναπεί - δηλαδή όχι εγώ, ο Bertrand Russell - "ο χρόνος που απολαμβάνουμε να σπαταλάμε, δεν είναι σπατάλη χρόνου"!


Μ' αρέσουν πολύ τα πρωινά στο σπίτι. Αν μάλιστα καταφέρω να ξυπνήσω νωρίτερα απ' όλους, τα ευχαριστιέμαι πολύ πίνοντας λίγες γουλιές απ' τον καφέ μου μέσα στην απόλυτη ησυχία και διαβάζοντας δυο-τρεις αράδες απ΄το βιβλίο μου.
Αυτό βέβαια συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, αφού το ξυπνητήρι μας, που ακούει στο όνομα Ορφέας, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να ξυπνήσουμε πριν από αυτόν. Με το που ανοίξει τα μάτια του, έρχεται τρέχοντας στο δωμάτιό μας και σε απόσταση ενός εκατοστού από το πρόσωπό μου, μου λέει: "έου γάια μαμά" (" θέλω γάλα μαμά"). 


Τα πρωινά λοιπόν, ειδικά αυτά του καλοκαιριού, που ο ήλιος τρυπώνει από παντού, ρίχνοντας το φως του στα αντικείμενα του σπιτιού, ναι αυτά τα πρωινά, τα αγαπώ πολύ.
Ειδικά όταν συνοδεύονται από ένα ελαφρύ αεράκι, που φτάνει ίσα για να κουνηθεί η κουρτίνα.
Σε τέτοιες στιγμές είναι τραβηγμένες όλες οι φωτογραφίες. Σε στιγμές χαλάρωσης, ηρεμίας, με ένα απαλό αεράκι κι ένα λαμπερό φως. Είναι τόσο όμορφα τα παιχνιδίσματα του ήλιου, ειδικά επάνω σε ανοιχτόχρωμο φόντο, που με κάνουν να ονειρεύομαι ότι βρίσκομαι σε ένα κυκλαδίτικο νησί. Εκεί που το μάτι χορταίνει από μπλε και λευκό.


Άρπαξα τη μηχανή κι άρχισα να τραβάω αντικείμενα, ανθρωπάκια, λούτρινα, δροσερές απολαύσεις, λουλούδια, μυρωδικά και στιγμές. Στιγμές τόσο μικρές, τόσο φευγαλέες, που ο μόνος τρόπος να τις φυλακίσεις, είναι να τις φωτογραφίσεις.


Τα βράδια βέβαια, εξακολουθώ να πέφτω σαν ξερή στο κρεβάτι και με το ζόρι καταφέρνω να διαβάσω 5-6 σελίδες πριν με πάρει ο ύπνος. Είναι γιατί τα παιδιά, αμέσως μετά το πρωινό τους γάλα, τρέχουν με χίλια μες στην τρέλα. Μέχρι το βράδυ μου έχουν ξεζουμίσει κάθε σταγόνα ενέργειας - και υπομονής φυσικά! Χα, πιστέψτε με, θα γελούσατε πολύ αν τραβούσα τις ίδιες φωτογραφίες βραδινές ώρες!


Αλλά εδώ μιλάμε για τα ήσυχα πρωινά. Για τα άλλα, αυτά της τρέλας, θα τα πούμε άλλη στιγμή...
Να περνάτε όμορφα και καλές βουτιές!

Litsa

Υ.Γ. κι επειδή αυτές τις ημέρες δεν γεννιούνται μόνο βασιλικά μωρά, γεννιούνται κι άλλα, που όμως για εμάς είναι πολύ σπουδαία, με χαρά μοιράζομαι μαζί σας την είδηση της γέννας  της μικρής μας Κρητικοκερκυραίας (χαμός). Την "γνωρίσατε" από το ταξίδι μας στην Κέρκυρα. Να κι ένα κορίτσι στην παρέα μας λοιπόν.
Καλωσόρισες μικρή μου!


Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Οι ξεχωριστές μας διακοπές

Θυμάμαι καλά την πρώτη φορά που βρέθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν η πόλη που επιλέξαμε για την πενταήμερη εκδρομή μας πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Τότε δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι, όχι μόνο θα ξανάρθω, αλλά ότι θα γίνει και μια απ΄τις πατρίδες μου. Συχνά περνάω έξω από το ξενοδοχείο, στο οποίο μέναμε με τους συμμαθητές μου και το οποίο διατηρεί το ίδιο όνομα. Και κάθε φορά η εικόνα του με γεμίζει με ατελείωτες αναμνήσεις ξεγνοιασιάς, γέλιου και τρέλας!

Τώρα όμως, "χτίζω" στο Ηράκλειο νέες αναμνήσεις. Αναμνήσεις με τον άνθρωπό μου και τα παιδιά μου!
Αυτοί οι δύο μικροί τύποι λοιπόν, πριν μια εβδομάδα βγήκαν από την εξώπορτα, σέρνοντας ξωπίσω τις βαλίτσες τους και δεν τους σταματούσε τίποτα και κανείς.


Ανυπόμονοι κάθισαν στο αεροπλάνο κι εκτασιασμένοι κοίταζαν έξω από το παράθυρο.
Φέτος για πρώτη φορά είχε ο καθένας τη θέση του κι αυτό διευκόλυνε πολύ τα πράγματα.


Εγώ πάλι, ενθουσιάζομαι πάντα όταν κοιτάζω τα νησιά του Αιγαίου από ψηλά. Σαν να βλέπω τον χάρτη σε άλλη κλίμακα, μαντεύω κάθε φορά τα νησιά. Τα βρίσκω τόσο όμορφα από ψηλά - πόσο μάλλον από κοντά!

Δεσποτικό, Αντίπαρος, Πάρος, Νάξος                                                            Πάνω: Γυάρος - Κάτω: Σύρος
Θηρασία και Σαντορίνη

Στο σπίτι θαύμασα και πάλι τα φροντισμένα λουλούδια της πεθεράς μου. Τα αγαπάει κι αυτά της το ανταποδίδουν. Φυτεμένα στα πιθάρια που τόσο μ' αρέσουν, είναι ζωηρά και ολοζώντανα. Ένα και μόνο μικρό χάδι στους φουντωτούς βασιλικούς είναι αρκετό για να μοσχομυρίσει η μικρή αυλίτσα στην πίσω μεριά του σπιτιού.



Η πεθερά μου η Ελευθερία, λίγο πριν τα 80 της, δεν ξεχνά ποτέ να ομορφύνει την κουζίνα της και το σαλόνι της με μικρά λουλούδια στο βάζο. Κομμένα από τις γλάστρες, τους αγρούς ή τα δέντρα, στολίζουν τα βάζα της. Έχω δει στα βάζα της ακόμη και κολοκυθανθούς!

Το πρωί της επόμενης ημέρας μάς περίμενε ο καφές μας, ψημένος από τα χέρια της στο ξεχωριστό της καμινέτο. Δεν έπινα ελληνικό καφέ και η πεθερά μου κατάφερε να με κάνει να τον αγαπήσω. Συνοδευόμενος από καλτσούνια, λαδοκούλουρα, κρητική γραβιέρα και τις ιστορίες του πεθερού μου, είναι από τους καλύτερους που έχω πιει ποτέ μου! 


Οι φετινές μας διακοπές κράτησαν λίγο, πολύ λίγο, μα ήταν από τις καλύτερες! 
Έξι ημέρες γεμάτες φροντίδα απ' όλους. Φροντίδα να μην πεινάσουμε, μη διψάσουμε, μην μείνουμε άυπνοι αλλά και να ξεκουραστούμε.
Οι βόλτες μας περιορίστηκαν στις γύρω περιοχές, μιας και ο χρόνος ήταν περιορισμένος.
Και παρόλο που έχω δει τα μέρη πολλές φορές, είναι σαν ν' ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούριο, κάτι που μου είχε διαφύγει. Μυρίζω στον αέρα νέες μυρωδιές, γνωρίζω κάποιο νέο φυτό, αντικρίζω νέες εικόνες, γεύομαι νέες γεύσεις, δίχως ν' απογοητεύομαι ποτέ. Αυτή νομίζω είναι η δύναμη της Κρήτης, τουλάχιστον η δύναμη που ασκεί επάνω μου... Σ' εμένα που βαριέμαι πολύ εύκολα τα ίδια και τα ίδια!

Άγιος Νικόλαος

Στις βόλτες μας εντόπισα νέα ή ανακαινισμένα μαγαζιά, τα οποία με εντυπωσίασαν. Διακοσμημένα με μεράκι και με ιδέες ξεχωριστές, πρωτότυπες, πολύχρωμες και δροσερές.

Ταβέρνα Avli - Χερσόνησος
"Ήθελα να 'μουνα χοχλιός, να 'ρθω στη γειτονιά σου, να γράψω με το σάλιο μου, στους τοίχους τ' όνομά σου"

Αυτό όμως που χαρακτήρισε τις διακοπές μας, ήταν ότι φέτος ήταν αφιερωμένες πέρα για πέρα στα παιδιά. Από την πρώτη μέρα τα ανέλαβαν τα ξαδέρφια τους και σχεδόν τους χάσαμε. 
Το έκανε ακόμη πιο εύκολο το γεγονός ότι μέναμε όλοι πολύ κοντά. Υπήρχαν στιγμές που δεν ήξερα που βρίσκονταν, μα δεν ανησυχούσα. Ήταν σίγουρα σε καλά χέρια.
Σε χέρια αγορίστικα που τους μάθαιναν κυνηγητό, κρυφτό, αγώνες, κολύμπι.


Τα πέντε μεγάλα τους πρώτα ξαδέρφια

Και σε κοριτσίστικα που τους μάθαιναν να είναι ευγενικοί, υπομονετικοί και τρυφεροί.

Οι ξαδέρφες τους, τα μοναδικά μας κορίτσια

Δεν έπαιξαν ούτε μια στιγμή με παιχνίδια. Τους φόρτωναν οι μεγαλύτεροι στους ώμους τους και κάνανε αγώνες δρόμου. Παίζανε με το skateboard, το οποίο ο Φαίδωνας με τις οδηγίες του ξαδέρφου του, έμαθε να το χειρίζεται μέσα σε μια μέρα. Έπαιζαν με μπαλόνια νερού, με τον Marley - τον σκύλο των παιδιών, αλλά καθόλου με τα παιχνίδια τους. Ξυπόλυτοι και λερωμένοι, κυκλοφορούσαν παντού. Μέσα σε μια βδομάδα, μεγάλωσαν κατά δυο μήνες - όπως είπε κι ο Ανδρέας. 
Απολάμβαναν τα φιλιά, τις αγκαλιές, τα γλυκόλογα και όλων των λογιών τα γλυκά που τους έδιναν. Κι εμείς αφεθήκαμε να τους αφήσουμε ελεύθερους, ώστε να τα χορτάσουν όλα και με το παραπάνω!

Ο Marley δέχεται τα χάδια του Ορφέα

Μα το πιο αγαπημένο τους σπορ ήταν η θάλασσα, το παιχνίδι με τα κύματα και την άμμο, η κατασκευή των κάστρων. Έτρεχαν πάνω-κάτω σαν τους παλαβούς, ακούραστοι.
Το δικό μου αγαπημένο σπορ, ήταν να τους χαζεύω από μακριά και να τους φωτογραφίζω, έχοντας την πολυτέλεια ν' αράξω στην ξαπλώστρα μου. Μια πολυτέλεια που δεν την έχω όταν είμαστε μόνοι.

Αγκαλιά με το αντηλιακό προσώπου του Korres, ένα από τα προϊόντα που κέρδισα σε διαγωνισμό της αγαπημένης Γιώτας-Lolipop, από το Pharmakeio -Online.  Δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρεθούμε φέτος στα Χανιά με το Γιωτάκι...

Η καλύτερή μας βραδιά ήταν αυτή που περάσαμε με τ' ανίψια μας. Αποφασίσαμε με τον Ανδρέα να βγούμε όλοι μαζί έξω και να κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο. Φυσούσε πολύ και τα παιδιά πρότειναν να τολμήσουμε μια βόλτα στον Κούλε και το αποτέλεσμα ήταν να γίνουμε μούσκεμα από τα τεράστια κύματα. Γίναμε ένα με τα παιδιά, τρέχοντας, τσιρίζοντας και γελώντας σχεδόν υστερικά. Παρά το μουσκίδι, δεν πτοηθήκαμε και καταλήξαμε στην πλατεία να γευόμαστε άλλοι πιτόγυρα και άλλοι παγωμένο γιαούρτι - νέα μόδα που δοκίμασα για πρώτη φορά και μ' ενθουσίασε, αφού έριξα από πάνω την "Άρτα και τα Γιάννενα"...

Όλοι μαζί, εκτός από δύο ξαδέρφια

Και κάπως έτσι το μικρό μας διάλειμμα έφτασε στο τέλος του κι ήρθε η μέρα της επιστροφής.
Οι αγκαλιές ήταν σφιχτές και παρατεταμένες, τα φιλιά σβουριχτά, τα χαμόγελα μαγκωμένα και το σφίξιμο στην καρδιά μόνιμο, κυρίως τη στιγμή που αποχαιρετούσαμε την γιαγιά και τον παππού.



Η ημέρα της επιστροφής μας στη Θεσσαλονίκη συνοδεύτηκε από μια μόνιμη βροχή και 25 βαθμούς μες στην καρδιά του καλοκαιριού. Τίποτα δε θύμιζε τον λαμπερό ήλιο των προηγούμενων ημερών και η αλήθεια είναι ότι μελαγχολήσαμε για λίγο...
Έβγαλα από τη βαλίτσα τους μικρούς θησαυρούς που κουβάλησα και στόλισα το τραπέζι. Ένα κοράλλι που πάντα ήθελα κι ένα μεγάλο κοχύλι, στο οποίο χώρεσα και άναψα ένα ρεσώ.
Γυρίσαμε όμως φορτωμένοι και με πολλές όμορφες αναμνήσεις και δυο μικρά αγόρια χορτασμένα από αλάτι, ήλιο, παιχνίδι κι αγάπη. Δυο αγόρια που ξεπετάχτηκαν μέσα σε μια εβδομάδα...


Καλές διακοπές αγαπημένοι μου φίλοι, εύχομαι να τις απολαύσετε και να τις ρουφήξετε μέχρι το μεδούλι!
Σας φιλώ

Υ.Γ. όλους εσάς τους αγαπημένους εκεί στην Κρήτη, σας ευχαριστούμε για την υπέροχη εβδομάδα!


Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Με νερό και πάγο

Εάν έχετε παιδιά, μια παγοθήκη, ένα λάστιχο ποτίσματος, λίγο αλουμινόχαρτο, μπαλκόνι ή κήπο και αρκετό νερό, τότε θα περάσετε σίγουρα ευχάριστα για μια-δυο ώρες.
Ψάχνοντας και πάλι στο internet, έπεσα επάνω σε αυτόν τον τρόπο απασχόλησης των παιδιών και αφού τον έφερα στα μέτρα μας, είπα να τον δοκιμάσουμε.
Βάλαμε νερό στην παγοθήκη και την καλύψαμε με μεμβράνη, ώστε να σταθούν οι οδοντογλυφίδες που κάρφωσα κι όταν το νερό πάγωσε πέρασα σε αυτές τριγωνικά χαρτάκια που μοιάζανε με πανιά. Έτοιμες οι βάρκες λοιπόν.


Έπειτα έκοψα μπόλικο αλουμινόχαρτο κι έφτιαξα ένα... λούκι. Στερέωσα την μια του άκρη επάνω σε μια καρέκλα και την άλλη μέσα σε μια λεκάνη. Όλο αυτό ήταν κάτι σαν ποταμάκι μέσα στο οποίο ρίξαμε νερό και αφήσαμε τις βάρκες να κάνουν την βόλτα τους και να καταλήξουν μέσα στην λεκάνη.


Όσο μεγαλύτερα τα παγάκια, τόσο το καλύτερο, γιατί τα δικά μας έλιωσαν γρήγορα. Βέβαια τα παιδιά δεν πτοήθηκαν, βρήκαν τρόπο να συνεχίσουν το παιχνίδι τους με μπουγέλο και μπάνιο μέσα στην λεκάνη και στο τέλος έπλυναν και το μπαλκόνι. Ωραιότατα!


Όλη αυτήν την ώρα εγώ ρουφούσα το καφεδάκι μου και χάζευα τα λουλούδια μας, που ανθίζουν ξανά. Είναι τόσο ήπιο το καλοκαίρι, που έχουν μπερδέψει τις εποχές. Έτσι λοιπόν είδα ξανά τις φραουλιές γεμάτες καρπούς!


Α ναι! Έχω και νέο απόκτημα, μια μικροσκοπική ελίτσα. Πάντα ήθελα μια ελιά! Δεν είναι μεγαλύτερη από 20 πόντους κι αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε ότι κάπου στο κέντρο έχει και ελιές! Την λάτρεψα!


Κι όταν πια τελείωσαν με τα νερά και το παιχνίδι, τους έφτιαξα ένα νόστιμο milkshake. Ε, μην φανταστείτε τίποτα ξεχωριστό: σε ένα ποτήρι γάλα, έριξα μια μικρή μπάλα παγωτό βανίλια, στόλισα τα ποτήρια με λίγα κας-κας κι αυτό ήταν όλο. 



Ο Φαίδωνας το εξαφάνισε, αλλά ο Ορφέας προτιμάει το γάλα σκέτο.


Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους εσάς εκεί έξω!
Να περνάτε όμορφα και καλές βουτιές!


Litsa

Επισκεφθείτε το "Home" στο facebook http://www.facebook.com/pages/Home-is-where-your-story-begins/225452127497286