Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Μια τέτοια μέρα!

Τις ξέρετε εκείνες τις ημέρες που τρέχεις ασταμάτητα και χωρίς ανάσα;
Που λες... "δεν θα τελειώσει σήμερα, έχει κι άλλο;" Και στο τέλος νιώθεις κενός, σαν να μην έκανες τίποτα. Σαν τις γάτες που τρέχουν πίσω απ' την ουρά τους.
Ε ναι. Για μένα η σημερινή ήταν μια τέτοια μέρα. Ατελείωτη. Τρέξε στις υπηρεσίες από το πρωί, ψώνισε, μαγείρεψε, κοίμισε το μωρό, πάρε τον μεγάλο από τον παιδικό, κάνε μπανάκι και κοίμισε τον μεγάλο, ουπς, ξύπνησε ο μικρός, τάισέ τον, απασχόλησέ τον και ξανακοίμισέ τον, ναι αλλά ξύπνησε ο μεγάλος, τάισέ τον, παίξε λίγο, άντε να πάει βόλτα με τον μπαμπά..., στο μεταξύ ξύπνησε ο μικρός, τάισέ τον και κάνε του μπανάκι-ώρα για ύπνο. Γύρισε ο μεγάλος, μπάνιο-γάλα-ύπνος. Δεν ήρθε το τέλος, γιατί λόγω ζέστης ξαναξύπνησε ο μικρός... και ξανακοιμήθηκε.
Επιτέλους... στις δώδεκα έχω αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που μου ανήκει να κάνω κι εγώ ένα μπανάκι και να σας γράψω. Αυτός είναι ο ολόδικός μου χρόνος!!
Όμως κάτι τέτοιες μέρες όταν φεύγουν σε αποζημιώνουν κάπως έτσι... Όμορφα
Καληνύχτα

L.

1 σχόλιο:

  1. Ναι , ναι τις ξέρω αυτές τις μέρες.Είναι σαν αγώνας δρόμου την ώρα που νομίζεις ότι φτάνεις στο τέρμα, στη στροφή πάνω αντιλαμβάνεσαι πως έχεις άλλο τόσο....Θυμάσαι?" Είναι πολύ μακριά ακόμη Μπαμπαστρούμφ? Οχι πολύυυυυυυυ"
    Πάει πέρασε μικρή Καλό ξημέρωμα πια....
    Φιλιά sis

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ;
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ... ΘΑ ΧΑΡΩ!